میلاد امرایی
سلام: به همه ی کسانی که پاییز زندگیشون غریب و بی رحم بود به همه ی اونایی که دلشون با نفرین سوخته به همه ی اونایی که زخم زبون خوردن به همه ی اونایی که نشونی از بی نشونشون پیدا نکردن به همه ی اونایی که منتظر برگشتن اونی شدن که میدونستن بر نمیگرده به همه ی اونایی که توی تاریکی شبهاشون فقط یه ستاره دارن به همه ی اونایی که تنهاترین تنهای زندگی تنهاشون میزاره به همه ی اونایی که قلبشون مثل دریاست تا لحظه ی آخر،تا لحظه ای که نفس می کشن ،تموم حرفاشون از عشقه.